Geef het ze maar te doen, 2 concurrerende teams, die elkaar te vuur en te zwaard bevochten, worden samengevoegd of sommige boys komen in een ander team terecht dan ze verwachtten. En dan nog proberen elkaar wat te gunnen en samen een overwinning te scoren of samen te slikken wanneer het net niet gelukt is…… Alle lof voor beide teams, die eigenlijk voorzichtig aan de competitiestreep stonden. Ook ouders en overige supporters toonden hun aarzelingen….

Alle lof voor de wijze waarop deze mannen met hun hele hebben en houwen vechten voor de nieuwe club op overigens sportieve wijze. Ze worden begeleid door coaches, die het spel goed aanvoelen en met hart en ziel proberen de teamgeest te bevorderen en de sportiviteit hoog in het vaandel te houden, Sommige coaches kunnen bij hun eigen team niet gemist worden en moeten dus dubbelspel spelen; maar die term kennen we niet bij het edele voetbal, sorry.

En ziet: het lukt. Het echte voetbal gaat steeds beter, hoewel het razend moeilijk is om elkaar te vinden in het positiespel en de kijk op het spel nog beter kan, maar wat wil je….het duurt nog vele trainingen voordat de boys in FC Oudewater 1 of 2 mogen spelen als ze tegen de 20 jaar lopen.

In ieder geval: het is vrijwel iedere zaterdag een lust voor het oog om ze te zien jongleren, het enthousiasme druipt ervan af. Je ziet ook het supportersteam steeds groter worden, de afwezigen hebben ongelijk.

Een paar kritische kanttekeningen: de dug-out van de FC is soms zo vol, dat het verworven recht van de opa’s (tegen de reglementen in) wordt vernietigd en …….  we blijven hopen op vloerverwarming van de dug-out (tijdens de winterperiode) en airco in de warmere tijd.
Enne….namen op de shirts, want het geheugen wordt beperkter na de fusieperikelen.

Het was weer goed toeven en we blijven genieten. En boven in het klassement komen beide teams goed tot hun recht. Ik twijfel er niet aan of bij andere jeugdteams worden bovengenoemde ervaringen ook genoteerd. Houden zo!

Opa Leo