Rond klokslag kwart over tien verzamelde de talenten van de JO13-1 zich op sportpark Markveld. Deze dag stond de 3e wedstrijd van de competitie op het programma tegen de leeftijdsgenoten van de Goudse Cricket &. Omdat Zegert nog geblesseerd was en Wessel op kamp, werd Olaf van Rossum bereid gevonden om het team deze morgen te versterken. Nadat bijna de helft van het team tot de conclusie was gekomen dat de lotenboeken vergeten waren, kon de kleedkamer opgezocht worden. Hier kon gekeken worden of iedereen alles bij zich had. Al snel bleek dit weer niet het geval, want nu had Moos zijn sokken vergeten. Snel werd er wat geleend en kon dus iedereen aangekleed het veld op.

Na een tactische uitleg van de coach, kon er na de warming up, aan de wedstrijd worden begonnen. Met Olaf op de links back positie en Max en Moos bij Finn D op het middenveld, werd vol enthousiasme begonnen. De eerste oefenwedstrijd van dit seizoen waren de gasten uit Gouda ook al de tegenstander van de geelbuiken. Toen werd de overwinning overtuigend binnen gehaald. Dat wilde Olympia, nu koploper met alleen maar winstpartijen, niet weer laten gebeuren en dus maakten ze het de talenten nu ook moeilijker. Al snel bleek dat dit varkentje zich niet zo makkelijk ging laten wassen. De inzet Goudse zijde resulteerde aan oudewaterse zijde met slordig voetbal. Na tien minuten pas, was het Daan die de bal op randje zestien aangespeeld kreeg via Moos en Finn K. Hij ging met de bal aan de wandel en schoot, bijna op de achterlijn aangekomen, tegen de keeper aan. In de twintigste minuten was er een achterbal van Colin die door een Goudse middenvelder werd onderschept. Deze bedacht zich geen moment. Met een bekeken boogbal lag de bal in Oudewaters doel. De talenten pakte de draad weer op en gingen met een sleurende Moos, op zoek naar de gelijkmaker. Net voor de rust kwam die er dan ook. Finn D werd aangespeeld en net voor de zestien schoot hij knap raak.

Na de limonade werd de eerste helft doorgenomen. Over het vertoonde spel waren ook de spelers zich bewust dat het beter moest . Nadat de puntjes weer op dezelfde ï als vorige week waren gezet, kon de doelpuntenmaker rond met zijn suikerkaakies. Of Aldo nog met de druivensuiker rond is gegaan, kan uw verslaggever niet vertellen. Hij hield zich op dat moment even bezig met de jongste talenten, de JO08-1. Nadat de vlagger zich ook weer gemeld had op veld vier, kon de tweede helft beginnen.

Het bleef de hele tweede helft zeer rommelig. Er werd nauwelijks goed over gespeeld en de aanvoerder werd er sacherijnig van en probeerde zijn teamgenoten, schreeuwende, als een mager speenvarken, op de juiste positie te krijgen. Dit lukte niet en lange halen waren het gevolg. Halverwege ging Daan er op zo’n peer vandoor, maar schoot net over. Niet veel later ging de spits weer op vijandelijk doel af en hoorde de vader van Gio roepen dat zijn zoon vrij stond. Blind werd de bal gegeven. Vader Puijk had inderdaad gelijk dat zijn zoon vrij stond. Alleen moet hij in het vervolg ‘s ochtends zijn goede bril opzetten of vertellen dat zijn zoon nog vijftien meter achter de spits stond. Nu hobbelde de bal teleurstellend voor het Goudse doel langs. Dit waren, met een redding van Colin, de hoogte punten van de hele tweede helft. Iedereen was blij dat de goed leidende Ron Stalvord(op de dag van de scheidsrechter) deze,niet om aan te gluren, wedstrijd affloot.

In de veldbespreking na afloop viel niet veel positiefs te op te vangen. Een beetje teleurgesteld werd de kleedkamer opgezocht en al vooruit gekeken naar zaterdag. De aanvoerder was zelfs zo boos, dat deze kleine draak niet eens wilde douchen en al weg was voordat iedereen het door had. Volgende week, na de uitwedstrijd bij Schoonhoven, zal de leiding dit varkentje wel even wassen.