Een late pot op de 9e februari, de mannen waren uitgeslapen!
 Hoewel… dat bleek niet in de eerste helft. Het begon met
strijd op de m2, erg afwachtend, niet erg veel agressie; laten 
we maar zeggen: de kat uit de boom kijken. Zeb probeerde
 daarin wel wat verandering te brengen. De jongsten –hoewel
ze vaak vrij stonden- werden te weinig betrokken bij deze pot.
 En zo bleven we maar hopen op wat meer elan, zoals in de
 uitwedstrijd al was gebleken. Linschoten had de kans om 1-0
 te scoren, maar Stan greep goed in.

Toen –aan de andere kant
een corner –bij felle wind aarzelde Tom niet en schoot de 
verlossende voorsprong –tijdens een scrimmage- in het net.
 Per saldo: een ietwat slaapvertonende voorstelling tegen een
gewapend Linschoten. Het publiek morde en begon te denken
aan een aftocht… 
In de pauze moet iets gebeurd zijn… er werd gewerkt met
nieuw elan, het kunstlicht was aan en dat gaf nieuw licht! Een 
pegel van Tom kon de keeper nauwelijks een halt toe roepen,
 zodat Matthijs gemakkelijk de 2-0 kon scoren. Dat was het sein
voor alle hens aan dek. Boet heerste in de defensie en waagde
zich af en toe naar voren. Finn ontpopte zich tot een speler
met een goed inzicht. Jeroen ontwaakte. Sverre stond zijn 
mannetje. 
Matthijs begon te dartelen en Tycho was weer de rotsvaste
verdediger. Tom had het op zijn heupen, heeft 21,34 km 
gelopen, deed veel aan de voorbereiding van de aanval en hield
op goede moment de bal vast in de ploeg.
 Er brak iets bij Linschoten: Tom gaf een voorzet, precies op het
hoofd van de meegekomen Boet, 3-0! De technisch goed 
spelende Nick zette goed door en liet Matthijs de 4-0 aantekenen, 
mooie combinatie.
 Nick en Bertram: ook een leuke combi… 5-0. Nog een keer
Bertram 6-0. En tot slot een fraaie kopgoal van Coen. Dat VVL
 nog met een lobje de 7-1 scoorde was slechts een verdiende 
troostprijs!

Een prachtige overwinning, dit keer in de tweede helft.

De moeilijkere tegenstanders komen nog, de match uit tegen
 ARC begint ’s morgens om 8.30 uur, goede morgen.

Opa Leo