De JO17-2 is de beker sensationeel goed gestart. Met een geheel nieuw team (onder begeleiding van leiders Gert Doezeman, Joop Paulus en vlagger Kees de Groot) bestaande uit Mees van Ooyen, Koen van Winden, Mike Paulus, Haroune el Badouti, Juran Doezeman (K), Carlo van Dijk, Danny Zuiver, Jur Anbergen, Tim Alles, Tijs van der Zanden, Pascal Hoogenboom, Kel Morsink, Casper Heemskerk en Mitchell Streng werd Esto JO17-2 van het veld gespeeld.

De wedstrijd begon gelijk opgaand. In het eerste kwartier vielen er geen noemenswaardige kansen te noteren, de enige speldenprikjes van Esto-zijde waren een corner (ongevaarlijk voorlangs) en een afstandsschot dat ver naast zeilde. FCO had zich tot dan toe ook niet echt laten zien, maar daar kwam in de 14e minuut verandering in. Mees kreeg de bal op het middenveld en tikte de bal door op de diepgaande Haroune, die tussen 2 Esto-spelers koeltjes afrondde (0-1, 14.) Een paar minuten later was Mees dicht bij een goal. Aangespeeld door Tijs ging hij op de keeper af, maar kon de bal jammer genoeg niet goed onder controle krijgen, waardoor de keeper hem net te vlug af was. Na schoten van Kel en Mike was het de beurt aan Jur. Hij vloog centimeters langs een voorzet van links van Mees. Na een half uur spelen werd de marge verdubbeld. Mees werd maar weer eens die gestuurd, haalde de achterlijn en zijn voorzet werd in de kluts door een verdediger in eigen doel gewerkt (0-2, 30.) En een minuut later was het weer raak. Mees zette de aanval zelf op, stuurde Jur diep, ging zelf door en was er als de kippen bij om diens voorzet in te tikken (0-3, 30.) FCO bleef nu drukken en een corner was het gevolg. Kel bracht de bal hoog voor het doel en daar torende Mees hoog boven de tegenstanders uit en knikte de bal in de linkerbovenhoek (0-4, 32.) Esto was in deze periode bijna niet op de helft van FCO te vinden. Pas in de 36e minuut zorgden de Bodegravenaren weer voor wat gevaar. Een vrije trap vanaf de rand van de zestien werd echter vakkundig weggewerkt door de FCO-verdediging, die tot dan nog niet op een foutje te betrappen was geweest. De beste kans voor rust was nog voor Oudewater, een geblokt schot belandde bij Mees, maar hij schoot te gehaast en de bal verdween over en naast het doel. Met een geruststellende 0-4 voorsprong werd de rust bereikt.

In de tweede helft stond een strijdlustig Oudewater te popelen om de score op te voeren, met 3 verse spelers werd er gelijk vol op de aanval gespeeld. En dat leverde bijna gelijk een doelpunt op. Weer was het Mees die aan de basis van de aanval stond. Hij pikte de bal op het middenveld op, gaf een dieptepass op Mike, die gaf mooi voor maar Mees raakte de bal maar half toen hij wilde schieten, dus verdween die ongevaarlijk in de handen van de keeper. Even later werd Haroune weer de diepte ingestuurd, hij speelde zijn mannetje uit, maar de keeper wist ternauwernood te redden, wel ten koste van een hoekschop. Die corner, door Haroune zelf genomen, werd verkeerd door de Esto-goalie ingeschat en de bal belandde via zijn vingertoppen voor de voeten van Mike, die geen moeite om de bal over de doellijn te drukken (0-5, 43.) Bij deze actie raakte de Esto-doelman geblesseerd en door de wissel lag het spel enige minuten stil. Deze pauze werd door de spelers te baat genomen om zich nog eens goed te laven uit de bidons. En het had de Oudewaternaren kennelijk goed gedaan. Na een lange aanval belandde de bal bij Mees, die in het strafschopgebied goed zijn man uitspeelde en de bal onder de keeper door schoot voor een grotere voorsprong (0-6, 45.) De 10 daaropvolgende minuten gaf een eenzijdig beeld te zien, Oudewater bleef op jacht naar meer goals en Esto probeerde uit alle macht dat te voorkomen. Dat lukte tot de 58e minuut. Mike stuurde Mees diep, die haalde de achterlijn en behield het overzicht en gaf keurig voor op de inlopende Koen, die wel raad wist met dat buitenkansje (0-7, 58.) Met nog 20 minuten te spelen roken de spelers een kans om misschien wel met dubbele cijfers te winnen. Ze bleven dus vol op de aanval spelen en de volgende goal liet niet lang op zich wachten. Nadat de keeper van Esto even daarvoor  een enorm afstandsschot van Tim nog net onschadelijk had kunnen maken, was het 10 minuten voor tijd weer raak. Na een mooie aanval kreeg Mike de bal en ging alleen op doel af. Hij zag dat Mees in een betere positie liep, legde de bal af op Mees, maar ook die was niet zelfzuchtig en vond Koen, die er nog beter voor stond. Die nam het geschenk van zijn medespelers met beide handen aan en scoorde zijn 2e van de dag (0-8, 70.) Even later was ook Mike dicht bij zijn 2e doelpunt, maar zijn schot werd nog door keeper over de lat getikt. In de 73e minuut was het weer Mees die aan de basis van een doelpunt stond. Hij ving een lange bal van achteruit op, speelde zijn tegenstander voorbij en gaf een prima pass op Danny, die alleen op goal af kon. Oog in oog met de keeper faalde hij niet en pikte ook zijn goaltje mee (0-9, 75.) 3 Minuten later leek ook Jur zijn naam op het scoreformulier terug te gaan zien. Uit een corner belandde de bal op een paar meter van de doellijn voor zijn voeten, maar zijn inzet werd miraculeus door de doelman gepareerd. Dat was echter uitstel van executie, want de daaropvolgende hoekschop, door Danny genomen, werd bij de eerste paal van richting veranderd door een Esto-verdediger en de keeper kon die inzet niet meer keren en zo stond de einduitslag op het bord (0-10, 79.)

Volgende week staat er weer een uitwedstrijd op het programma, om 12.15 uur tegen Kamerik JO17-2. De eerste thuiswedstrijd is gepland voor 10 september tegen Alphense Boys JO17-4 om 14.30 uur. Graag tot dan!