Het was toch al half drie in de middag op de laatste dag van september en het leek wel of
onze mannen nog wakker moesten worden……..want in tijd van 10 minuten keken ze tegen
een achterstand van 0-3 aan.
Tijdens een diepte-interview betitelde de coach dit deel van de wedstrijd als “belachelijk”.

Gelukkig bleven de pupillen van Quint beheerst voetballen en wist het team onder
aanvoering van Thijs in de voorhoede tot een overwicht te komen. Thijs liet op zeer heldere
wijze met fraaie zig-zag bewegingen vlak achter elkaar 2-3 op het scorebord noteren en dat
gaf de burger moed, temeer daar Thijs ook nog heel dicht tegen een hattrick aan zat.
Zeb en Jeroen blonken uit achterin, aangevoerd door Wouter en ze konden tot de rust
deze stand vasthouden, want ARC was niet voor de poes. Daarnaast had Boet regelmatig
prima opwellingen om naar voren te jagen en dat zorgde voor flinke onrust bij de vijandelijke
defensie. Tycho was weer trapvast en zat zijn tegenstander goed op zijn huid.
Grote vraag was wat ARC ging doen na de rust, maar een echte tactische manoeuvre werd
niet zichtbaar. Dat was koren op de molen voor onze rood-witten, die joegen op de bal en
vooral door Jeroen en Wouter werd deze bal soms wel 30 meter verplaatst tot vreugde van
onze voorwaartsen, die steeds klaar stonden voor de counter.

En ja hoor, Bas zette goed door en scoorde onberispelijk de terechte 3-3 stand. Ook daarna
bleef de FC geloven in een overwinning en dat was de enige juiste mentaliteit.
Toch vervolgens een behoorlijk overwicht van ARC met een levensgevaarlijke corner, die
nog maar net geen doel trof; reden voor een supporter die emotioneel uitriep:
“laat um nie schietu”. Of hij het over de tegenstander had of over de bal of de 3-3-stand
werd niet geheel duidelijk.

Nog maar enkele minuten voor het einde een vloeiende aanval van de onzen en weer kon
Bas scoren tot tevredenheid van het 100-koppige publiek. Dit leidde tot de fijne maar o zo
gevaarlijke stand van 4-3. De publiekswissel voor Thijs was zeer terecht, ook al werd die
terecht ingegeven door een ruil met een van onze verdedigers. Nog een schermutseling
voor het doel van ARC maar het lukte niet, terwijl de doelpaal van Jari ook nog getroffen werd.
Een terechte overwinning voor onze 17-ers dankzij wilskracht en doorzettingsvermogen,
EN goed samenspel tijdens een manlijke pot waar de scheids veel toeliet en daardoor het spel
niet kapot floot. De tegenstanders waren bijna gelijkwaardig aan onze beter doorzettende
FC’érs.
En die eerste 20 minuten vergeten we dan maar, want de rest van de sportieve partij bood
een leuk kijkspel. Toch een waarschuwing voor het team: Meteen vanaf het begin “DE BEUK
ER IN.”
Opa Leo