We schrijven 10 december anno 2016, een mistroostige dag en bij sommige van de onzen was het ook nog mistig in het hoofd. Heel Benthuizen kwam op bezoek, getuige de aanhang; gespeeld moest worden tegen het eerste van BSC’68. Onze coaches waren niet voltallig wegens voetbal- verplichtingen elders. Onze reservebank zat barstensvol, waardoor het wisselbeleid enigszins ondoorzichtig was voor de leek. Beide partijen waren tot de tanden toe gewapend, het was immers de laatste partij van het jaar; niet bepaald een eenvoudige klus voor de rood-witte brigade.
Het spel in de eerste helft kabbelde heen en weer. Opvallend was de inzet van Niels tegenover een groen-witter van 2,45 meter en soms was Niels hem nog te vlug af ook. Tycho liet weer zien dat hij zijn opdracht goed aankan en ook Jari toonde weer een uiterst betrouwbare goalie te zijn. Zep speelde met inzicht en joeg de bal goed naar voren en Wouter…hij heerste weer in de defensie. Een licht overwicht was er voor de FC’érs, maar dat werd niet in doelpunten uitgedrukt.
Alle mannen deden hun uiterste best; het vervelende was, dat de tegenstanders dat ook deden en ze waren vaak nog twee koppen groter en imponeerden af en toe onze kleinere mannen.
De eerste helft eindigde in een wat slaperige vertoning. Maar na de pep-talk in de kleedkamer kwamen de mannen al weer gauw fris-en-fruitig tevoorschijn. Uit een diepte-interview met coach
ookQ, bleek dat de tactiek iets gewijzigd was en er wat positiewisselingen werden doorgevoerd. Het samenspel kwam hierdoor wat beter uit de verf, maar de counters aan beide zijden waren levensgevaarlijk tot de laatste minuut………… Thijs wervelde over het veld, maar kon geen vuist maken, Otman imponeerde niet en Tom, de goaltjesdief, bleef droog staan.
Oudewater deed er werkelijk alles aan om ten minste een goal te scoren, eigenlijk onredelijk als je dan 3 punten krijgt, waarom niet 0,333333 punt per goal.
En ja hoor, enkele minuten voor het einde een scrimmage voor het doel, waar Fons nog wel eens mis tastte. De bal ping-pongde voor het doel en ja hoor Matthijs scoorde en werd begeleid door een oorverdovend lawaai van de talrijke supporters.
De fluit van de voortreffelijke scheids kwam als een verlossing, want het had maar zo 1-1 geworden.
Dat werd de harde werkers van onze FC bespaard. Hulde voor de inzet. Ons team kreeg een staande ovatie alsof ze kampioen waren geworden. Over het samenspel kan gezegd worden: blijven trainen!
Tot volgend jaar!
Opa Leo
Geef een reactie