Prachtig najaarsweer te midden van schitterend gekleurde bomen rondom veld 5. Dat is toch genieten voordat de partij start. Binnen 300 seconden een domper: al meteen 2-0 achter! Hoe is het mogelijk? Kwam het door de verblindende zon, omdat de keeper geen zonneklepje had. Of moest er nog slaap weggewerkt worden door de rood-witten?

Niemand weet het; in ieder geval waren de teams in de eerste helft gewaagd aan elkaar met de boys van de Plassen iets sneller soms. Het was een catanaccio-spel waar de punt naar voren of naar achteren niet zichtbaar werd, terwijl er een vleugje flipperkastvoetbal waarneembaar was.

Gelukkig werd de schade beperkt toen Tom een keurige assist gaf aan Matthijs, die niet aarzelde. 1-2 dus. Ondertussen deed keeper Jari goed werk, de goede techniek van Niels kon het team prima gebruiken en Jeroen gaf voor de pauze niets meer weg, terwijl Tycho zijn snelle tegenstander goed in bedwang hield.
Na de pauze hoge verwachtingen, een peptalk van de beide coaches, maar het bleef doodstil op en naast het veld, behalve dan de uitroepen van de coaches. Dante liet zijn kunsten zien, maar dit alles kon niet voorkomen, dat al na drie minuten de Reeuwijkers de 3e in de touwen ramden door slap werk in de FC-defensie. Obman (?) ging sneller schakelen, Zeb deed zijn best en Stan kon niet beter. Ze deden echt wel hun best, niemand uitgezonderd, maar zo’n wedstrijd is er wel eens.
Vervolgens nog een noodlottige keepersfout van onze kant en het was onnodig 1-5.

Tot slot nog een counter van onze FC en Tom (de fox in the box) knalde de bal er keurig in: 2-5.

Maar een wedstrijd om gauw te vergeten, de coaches raakten de grip kwijt op het geheel en de spelers: zij speelden beheerst maar konden elkaar ook niet inspireren.

Het parool: trainen, trainen, trainen. Het samenspel behoeft zeker verbetering, er kwamen teveel ballen niet goet aan. En de beuk erin. Volgende week nieuwe kansen.

Opa Leo