Al na 4 minuten was het raak en het leek of de wedstrijd al was gespeeld, want er lag al 2x een doelpunt in de touwen achter onze keeper. De supporters hadden elkaar nog niet eens begroet… was dit een voorloper op de big match van de avond: Nederland-Duitsland (3-0). Was onze trouwe defensie onder bekwame leiding
van Boet nog aan het slaapwandelen? Dat mag je toch niet van Tycho verwachten? Zelfs de grootste voetbalkenners tastten in het duister. Het balbezit was 9,5/90,5 in het voordeel van Stolwijk.Maar we weten bij dit team, dat –als ze getergd worden- ze flink terugslaan in sportieve zin! Er ontstond al gauw een fors overwichtvoor de FCO-ers, Tom zette flink door en de aansluiting was daar. En 15 minuten later scoorde Nick –ondanks zijn gespalkte vingers- een wereldgoal, terecht de goal of the match. 2-2 dus. Zepp was ongrijpbaar en werkte zich in het natte zweet en vervolgens liet Boet een steekje vallen waardoor Stolwijk weer de kop nam. Maar dat pikte Matthijs weer niet op zijn beurt en hij crosste over het hele veld en besloot zijn rush met een oerknal, waarmee met de
stand van 3-3 de pauze werd bereikt.

De prima functionerende scheids Bart stond al gauw klaar om de 2e helft van een fluitsignaal te voorzien, Stolwijk volgde maar lauwtjes. Al gauw knalde Zepp net naast. De aalgladde Finn verschalkte menige tegenstanders, die soms wel 3 koppen groter waren. Dante was vers in het veld gekomen en ja hoor: hij zette even door en de touwen knapten van het kabaal, 4-3….wie had dat kunnen denken na de eerste minuten? En onze mannen waren nog niet klaar, Matthijs kreeg het weer even op zijn heupen en met een slimme counter kogelde hij de bal in de rechthoek. Terecht werd hij tot man of the match benoemd en met deze 5-3 liet het goede team zien, dat je bij voetbal nooit moet wanhopen als het even tegenzit. Jo 17.2 was de terechte winnaar. Dat belooft nog wat voor de competitie! Er werd
goed samengespeeld en er werd 86,56 minuten hard gewerkt. Leuk kijkspel.

Opa Leo