Van een enthousiaste Reeuwijkse supporter beluisterden we dat er twee voetbalverenigingen zijn in Reeuwijk, de een is RVC Reeuwijk en de andere CVC Reeuwijk en nergens, ook niet op de websites hebben we kunnen vinden waar die 3 letters voor staan; zal wel iets met religie te maken hebben. Onze tegenstander was in ieder geval van Reeuwijk-Brug en hun dorpsgenoot van Reeuwijk-Dorp. Zo lijk je voor de buitenwereld een metropool. Of er vroeger sprake is geweest van Hoekse en Kabeljauwse wisten, werd niet duidelijk.

Wat wel duidelijk werd, is dat de blauw-zwart geüniformeerde tegenstanders er hard tegenaan gingen en dat de scheids alles kort hield om erger te voorkomen. De Reeuwijkers oogstten liefst 5 gele kaarten, verdeeld over de wedstrijd.

Na een mooie aanval in het eerste kwartier scoorde onze FCO, maar de goal werd afgekeurd wegens een niet te onderkennen offside. Daarna kabbelde de wedstrijd heen en weer met een licht overwicht –objectief gezien- voor de onzen. Carlo en Dyron waren beide geblesseerd, dat scheelt de bekende slok…en coach Hamed kon puzzlen. Nick in de spits hield zijn opponent flink bezig. Onze defensie weerde zich kranig. Bob speelde een glansrol en Mark rukte af en toe flink op. En Floris stond er als een rots.

Onze keeper Jelle had niet zo veel te doen, maar waar nodig stond hij zijn mannetje. De laatste 10 minuten van helft 1 hadden we een duidelijk overwicht –mede door de aanvalsdrift van Jasper- maar door teveel paniekvoetbal werd alles niet uitgedrukt met een doelpunt. Een schot tegen de paal was het enige resultaat. Zo werd de rustpauze bereikt in de brilstand.

Na de thee ging ons team er weer flink tegenaan; alle mannen werkten hard, Raymond kwam goed uit de verf door flink te jagen en Jesse testte steeds weer zijn snelheid, de 100 meter liep hij afgerond in 10 seconden; een schot tegen de lat was het resultaat. De bakens werden verzet; Mark kon zich achterin wat meer vrijmaken -door de komst van Diederik- met forse rushes. Hij heeft deze pot 12,4587 km gelopen. Bob ging meer in de voorhoede spelen en dat sorteerde effect. Een kogel op de lat was het eerste teken van de ontmanteling. Jasper vuurde een voorzet af en Bob rondde perfect af en dat nog wel met zijn linker voet (0-1). Na 10 minuten een schitterende aanval over 4 schijven, keurig afgerond door Raymond (0-2). Dat was de mooie voetbalsport waardig.

Eigenlijk was het laatste kwartier het mooiste deel van de wedstrijd voor de kijkers: goed samenspel met veel zelfvertrouwen, hartverwarmend in de koude herfstwind. Alle mannen verdienen lof voor hun inzet en kameraadschap. Er zit meer in dan een 7e plaats in de competitie, dat zal in de komende partijen wel moeten blijken!

Opa Leo