Het taalgebruik van veel politici blinkt tegenwoordig niet uit van originaliteit. Het lijkt soms wel of de dames en heren uit Den Haag allemaal dezelfde mediatrainer hebben gehad. Een stortvloed van clichés bereikt ons dagelijks. Termen als: transparantie, verantwoordelijkheid nemen, een achterhoede gevecht voeren, over je schaduw heen stappen, bijstellen, draagvlak, naar de mensen toe, zijn mij al jaren een doorn in het oog. Soms verlang ik naar de prachtige archaïsche zinsnedes van oud-premier Dries van Agt. Ook in het trainersgilde van het vaderlandse voetbal wordt veel nonsens uitgebraakt. Waar oud-trainers als bijv. Willem van Hanegem, Rinus Israel, Barry Hughes en Rinus Michels ons vroeger nog wel eens konden prikkelen met originele uitspraken, is het tegenwoordig usance om niets te zeggen met veel woorden. Probeer maar eens de interviews met de heren Bosz (AJAX) en van Bronckhorst (Feyenoord) aan een nader onderzoek te onderwerpen. Zelden oefenmeesters meegemaakt die zoveel leegheid kunnen uitscheiden. Toch krijgen deze heren alle ruimte van de media om ons de linguïstische junkfood die zij produceren door de strot te duwen. Daarbij aantekenend, dat (professor) Bosz wel heel erg in zichzelf is gaan geloven sinds hij met Heracles een keer 7e is geëindigd.
Bij de veteranen van de FC Oudewater is het helaas niet veel anders. Tegelijkertijd hebben de stroom aan aansprekende negatieve resultaten nauwelijks effect op het relativeringsvermogen der senioren. Inmiddels heeft het elftal in 3 wedstrijden 19 goals moeten incasseren en toch wordt er voor de aanvang van de wedstrijden heel veel gepraat over tactiek en opstelling. Daar zou de oplossing voor een sprong naar het linkerrijtje voorhande zijn, zo is de algemene stemming. Dit seizoen lijkt het erger dan voorheen. Om een goed beeld te vormen van het voetbaljargon der veteranen zijn enkele (stiekeme) opnames gemaakt. Daarbij moet worden opgemerkt dat vooral spelers als Marco Zwanenburg, Martin van Vliet, Fred den Hollander en Cees den Butter zich veelvuldig bezondigen aan de nietszeggene prietpraat. De meester van het voetbalidioom is echter Henk van Mechelen. Gezegd moet worden dat deze heer van stand een buitengewone kijk heeft op het spelletje.

Via onze groeps-WhatsApp proberen de voornoemde spelers heel beeldend hun kennis in het spel met ons te delen. De overige veteranen bekijken ’s nachts, terwijl moeders de vrouw slaapt, de conversaties op deze applicatie. Vooral uitdrukkingen als penetreren, lange halen gauw thuis, voor het hok gaan liggen, komen dan veelvuldig voorbij. Ook: de fluit, balcontrole, leeg zijn en diep gaan, zijn veel gebruikte termen. Onlangs merkte Marco nog op dat hij na een bezoek van een dameswedstrijd veel had opgestoken van zinnen als: hoog voor de pot en voor de pot gaan liggen. Van zoveel platheid was zelfs uw schrijver niet gediend. Opgegroeid als kleinzoon van het allereerste socialistische raadslid Hannes Prins (SDAP) en als oudste telg van Cor v.d. Klis (VARA, PvdA, Vrije Volk, NVV) deed het mij pijn om te zien hoeveel schade drank kon aanrichten op het menselijke brein. Met weemoed dacht ik terug aan de tijd dat mijn vader verhaalde over vroeger. Als lid van de Blauwe Knoop, een vroegere socialistische beweging tegen alcoholmisbruik, kon hij mij én mijn jongere broer Hans weerhouden ons over te geven aan het geestrijke vocht. Tot aan de dag van vandaag zijn wij er trots op dat wij het stokje van Cornelis (oud-penningmeester van wijlen OVS) hebben overgenomen.

Afgelopen zaterdag stond de thuiswedstrijd tegen Sportlust ’46 op het programma. De rood-witten uit de kaasstad zijn al jaren een geduchte tegenstander. Vaak moesten wij het onderspit delven en zo ook deze dag. Bijna op volle oorlogssterkte – 17 man! – betraden wij veld 5. Scheidsrechter Ron Stalvord greep al na één minuut naar zijn schrijfblokje en pen: 0-1. Gert, hij had zijn handschoenen net aan, tastte mis na een pegel van grote afstand. “Sorry”, klonk het bijna als vanzelfsprekend. “De bal is rond mannen.” “Het kan nog alle kanten op!”, schalde het uit de dug-out. Kort erop lag de 0-2 reeds binnen. “We zouden toch met de punt naar achteren spelen?” “Meer druk zetten!”, schreeuwde Fred voortdurend. Ondertussen werd de 0-3 in het mandje gelegd en en passant kreeg Pieter de schuld van alle drie de goals. Na de 0-4 probeerde Cees de wedstrijd te kantelen. Als centrale middenvelder vond hij met de punt naar voren toch een betere optie. Prompt viel de 0-5. In de rust werden ook de laatste twee goals op het conto van de v.d Windt-nazaat geschreven. “Als dit geen man of the match wordt, weet ik het niet meer”, fluisterde hij Jaap toe.

Ondertussen had wissel Kees de handen vrij -de ex-spits van de zaterdag 1 heeft nog altijd een goede balcontrole – en vroeg of hij nog moest acteren. De stemming was ondanks de kansloze achterstand opperbest en met Marco, André én Kwaak als doelwachter zouden we dat varkentje in de tweede helft wel even wassen. Sportlust schakelde een tandje terug en daar maakten Cees, Kees (twee maal) en André dankbaar gebruik van. Enfin, met vier doelpunten konden wij, ondanks de uiteindelijke nederlaag van 4-8, toch tevreden aan het bier. Na de 5-0 zege van ons 1e team tegen Sportief kon de dag al helemaal niet meer stuk en het feest na afloop was dan ook een groot succes. Hulde voor de organisatie! PS Na afloop van de Super Saterday kreeg Simon v.d. Gun van veel vrouwen een compliment over zijn danstalenten. Jaloerse veteranen vonden dit een schandaal. “Na de wedstrijd hoor je helemaal leeg te zijn!”, zei CEO van Vliet.