Volgens oude geschriften is de zen-leer ontstaan in het oude India. Vandaar uit is de leer overgewaaid naar China, waar het dogma bekend werd onder de naam chan. In de zesde eeuw na Christus werden ook de Japanners begeesterd door deze levenshouding en noemden het zelf zen. Deze sloot volgens de Japanners naadloos aan bij de filosofie van de Samurai.

Zen is niet een geloof, maar is een houding naar het leven. Het leven wat uit meer bestaat dan we kunnen zien en we accepteren alles wat we meemaken en sluiten vrede met dit alles. Je gaat op in het allesomvattende én je bent je er bewust van, nu op dit moment. Je bent slechts een radertje in het geheel en je stroomt mee in de flow van het universum (“go with the flow”). Leef in het moment, datgene wat zich nu afspeelt. Je directe materiële omgeving is niet meer belangrijk, je laat je niet meer afleiden door aardse dingen als luxe auto’s, blinkende sieraden en enorme huizen. Als dit je allemaal niets doet, kan je pas “zen” zijn. We zijn tegenwoordig zo ingesteld op presteren, dat we niet meer luisteren wat ons lichaam en geest ons intuïtief ingeven.

De laatste jaren is mindfulness hét antwoord op stress, negativiteit en problemen, die ons huidige jachtige leven karakteriseren. Het is eigenlijk voor een groot deel oude wijn in nieuwe zakken, maar een kniesoor die daar op let. Mindfulness richt zich met name op het vinden van de innnerlijke rust en het buitensluiten van alle negativisme. De leiding van de veteranen is reeds jaren op zoek naar een oplossing voor de mentale en ook de lichamelijke gevolgen van de vele (grote) nederlagen, die ons elftal decennia teisteren. Afgelopen zomer hebben Jaap en compaan Manus zich een drietal weken teruggetrokken op de Drentse heide om een en ander eens goed op een rijtje te zetten. Jaap, van nature een optimistisch mens en zijn maat op en top filosofisch ingesteld vonden elkaar al snel, toen hun oog viel op een cursus mindfulness. Dagen en nachten werden al pratend doorgebracht. Toegegeven, de hoeveelheid alcohol bracht de verlichting sneller bij dan verwacht en gelouterd kwamen we  terug in ons mooie IJsselstadje.

Voorafgaand aan de kersverse competitie kregen de vets een aantal aanbevelingen en oefeningen mee om in de toekomst beter om te kunnen gaan met nederlagen en alle negativiteit die dat met zich mee brengt. Enkele voorbeelden:

Rozijnoefening
Door meer gewaar te worden van wat er zich – in ons binnenste en daarbuiten – afspeelt, kunnen we een grotere keuzevrijheid krijgen. Daardoor kun je op den duur – met veel oefenen – bewust reageren op situaties in plaats van automatisch. Om je bewust te worden van alle gewaarwordingen, is er de ‘rozijnoefening’. De oefening laat zien, dat als je de moeite neemt om met al je zintuigen waar te nemen, je in het nu-moment een veelheid aan ontdekkingen doet.

Bodyscan
Een oefening in langere tijd geconcentreerd je aandacht ergens bijhouden én het leert ons beter stil te staan bij wat we in ons lichaam aan kunnen treffen.

Ademfocus
Om hindernissen bij het oefenen te overwinnen en onze aandacht in het hier-en-nu te brengen, kunnen wij onze adem gebruiken als hulpmiddel. Neem waar wanneer jij iets plezierigs ervaart.

Hatha-yoga
Een oefening om je lichaam te benutten in mindfulness. Rustige rek- en strekoefeningen, die je lichaam versterken en soepel maken. Prettig!

Ademruimte
Een mini-meditatie die je gedurende je dag een paar keer kunt doen om mindfulness te integreren in je dagelijkse leven.

Zitmeditatie met adem en geluiden
Een oefening om niet meer alleen stil te blijven staan bij je ademhaling, maar nu ook aandacht te gaan krijgen voor de geluiden die je buiten en in je lichaam kunt waarnemen.

Afgelopen zaterdag stond de eerste wedstrijd tegen Moerkapelle op het programma. Tegen half 1 stond scheidsrechter Rien v.d. Stok al klaar op veld 5, maar zag slechts enkele tegenstanders warm lopen. FC Oudewater-spelers waren in geen velden of wegen te bekennen. De leiding was zelfs nog niet eens op het Markveld gesignaleerd! Jaap reed op moment nog fluitend op zijn fiets op de Meent, terwijl Manus nog aan de koffie zat bij Jill House. In kleedkamer 4 had Edwin net als laatste zijn matje op de vloer gelegd en aangesloten bij de rest, die al enkele minuten in de lotushouding in het oneindige scheen te staren. Alleen Kees had nog wat moeite met de aloude yogaoefening. Hij had de handen niet gevouwen voor zijn borst, maar licht masserend in de korte broek. Na vijf minuten gaf Marco, tegenwoordig de rust zelve, het sein om richting veld te begeven. Enige toeschouwers bij veld 4 keken verbaasd om. Nog immer hadden zij zoveel glimlachende en relaxte spelers bij elkaar gezien. Moerkapelle keek er niet van op, zij waren vol zelfvertrouwen naar Oudewater getogen. Eigenlijk was alleen Rien gestrest. Reeds voor dat de spelers én de leiding (inclusief grensrechter) de grasmat hadden betreden stond het al 0-5. “Moeten jullie maar op tijd komen!”, had de referee boos geroepen. Keeper Gert was niet onder de indruk van deze valse start, hij had de lessen thuis goed geoefend. Luid lachend riep hij: “Ha ha, mijn schuld jongens!” In de rust heerste er een serene rust. Van paniek was totaal geen sprake. Rustig werden de diverse wissels doorgenomen en zelfs Jan was het overal mee eens en sloeg de ggl meerdere malen goedkeurend op de schouder. Ook Jaap was heel blij. Met een glas Medoc ’98 in de hand (zo ontspannen was hij) voorspelde de Koningstelg, ondanks de forse achterstand, een overwinning. Gert gaf zijn keepershandschoenen aan Edwin en ging met een goed gevoel naar de keuken. Zijn domein, zoals een ieder weet. Thuis krijgt hij slechts onbespoten groentes en linksdraaiende yoghurt voorgeschoteld, waardoor hij met graagte zaterdags frikandellen en hamburgers tot zich neemt. “The roof, the roof is on fire!” schalt het na enkele minuten boven het frituurvet.

Na de thee kwamen we als herboren uit de kleedruimte en na 5 minuten stond het via goals van Martin en Kees alweer 2-5. “Een nieuwe renaissance”, schreeuwde de leiding gezamenlijk. Met de ogen gesloten van zoveel gelukzaligheid werd de tweede helft tot een einde gebracht. Met name John was in ultieme zen. Dat het ondertussen 2-8 was geworden deerde niemand. Keeper Edwin stak na ieder tegendoelpunt breeduit lachend zijn duim op richting zijlijn. Het laatste fluitsignaal klonk. Met tranen in de ogen vielen we in elkaars armen.