Op 13 augustus 1932 zag OVS het levenslicht. In 1993 blikte oud-doelman Cor Stalvord terug op de hectische periode in zijn jeugd. Onder het kopje ‘Uw naam is ongeluk’ worden spanningen, verdriet en blijdschap geduid.
De situatie thuis bij het gezin van de weduwe Stalvord was een ingewikkelde. Zoon Jo – Puck voor ingewijden en volksmond – had een oprechte poging een katholieke voetbalvereniging van de grond te tillen schipbreuk zien lijden. Samen met Huub Dijns wist hij anno 1932 aanvankelijk Bertus van de Maat niet te vermurwen en werd hij – er moest immers gevoetbald worden – een van de mede-initiatiefnemers van OVS. Die oprichting staat Cor Stalvord nog helder voor de geest. ” ‘s Avonds laat lagen we als broertjes te wachten op Jo’s thuiskomst. Zo graag wilden we voetballen!” Woest was Jo (Puck) – “een uiterst technische voetballer” – dan ook toen in mei 1933 Unio wel het levenslicht zag. Waardering voor de houding van zijn broer kan Cor wel opbrengen. Het leven van zijn moeder, de weduwe Stalvord, werd er echter niet eenvoudiger op. Het voortdurende geruzie en gekibbel over de voetbalaangelegenheden – Cor, Theo en Bep contra Jo – vormden een bron van spanning en moederlijk verdriet. De twee voetbalverenigingen zorgden veelal voor haat en nijd. Unio leek te staan voor “Uw Naam Is Ongeluk”.

Reiskosten

Zo verknocht was het Unio-bestuur aan zijn doelman, dat er op zondagavond na het lof tegenover het stadhuis door penningmeester Jo van de Berg enig reisgeld werd uitbetaald.
Dertien gulden verdienen en er negen van moeten uitgeven als kostgeld maakte het leven er niet bepaald rooskleurig op. De postauto en later de fiets vormden de schakel naar het station van Woerden. Meestal probleemloos. Agent Willem Oskam – “later fout” – gooide eenmaal roet in het eten door hem op een verbaal te trakteren. Nog kan Cor er zich boos over maken.

Loopbaan

Junior was Cor nog toen hij voor de eerste maal in het eerste team speelde. Thuis in de kampioenswedstrijd tegen RVC werd hij als veldspeler ingezet en prees hij zich gelukkig de beslissende pass op Jan van Lun – goed voor 2-1 – te mogen geven. Na een uit vorm zijnde Theo Vermey te hebben vervangen – op het fietsje naar het DONK-veld – in de beslissingswedstrijd met het tweede elftal tegen Bleiswijk 2, wordt Cor anno 1937 de opvolger van Kees Bode als keeper van het eerste team. De door Jo Rietveld beschikbaar gestelde keepershandschoenen voltooien zijn outfit en betekenen het begin van vijftien seizoenen op het hoogste – Oudewaterse niveau.