Net voor de klok negen uur zou slaan, verzamelde de meeste talenten van de JO13-1 zich voor de eerste competitiewedstrijd op de parkeerplaats bij sportpark Markveld. Deze zaterdag moesten de leeftijdsgenoten uit het gelijknamige Moordrecht worden bestreden. Een blik in het verleden leerde dat de thuiswedstrijd begin november met vier tegen één verloren ging. Er heerste duidelijk een sfeer van revanche rond de groep. Na het drie keer tellen van de spelers, Moos bleef lekker in een auto zitten, kon de rit naar de tegenstander van vandaag worden aangevangen. In de week voorafgaand aan deze wedstrijd was er volop contact met elkander vanwege het ontbreken van de sluitpost heden morgen. Nadat Sem de Bil de thuiswedstrijd tegen de moordrechtenaren verstek moest laten gaan, was het nu Colin die ontbrak. Aangezien de logische opvolging weigerde mee te gaan, moest er iemand anders gecharterd worden. Hierbij kwamen verscheidene namen voorbij, waarvan niet zeker was of deze mensen ook konden. Uiteindelijk bleek de oplossing zich binnen de eigen spelersgroep te bevinden. In huize Goosens werd er alles aan gedaan om de zieke Diederik zaterdag fit aan de start te krijgen. Bij de eerder genoemde telling was al gebleken dat dit gelukt was. Ook was er een zoektocht gestart naar juiste handschoenen voor de kleine Goosens. Vader Puijk had zijn, nog compleet onaangeroerde, twee jaar oude, werkhandschoenen aangeboden. Ook de beide Finns namen die van henzelf mee.

Aangekomen in Moordrecht werd er naar de commissiekamer begeven. Daar vertelde men dat er omgekleed mocht worden in kamertje zeven en de talenten op het hoofdveld hun kunsten mochten laten zien. Er moeten nog wel even doeltjes worden neergezet, werd tegen de hoofdtrainer en de leider verteld. Na de opmerking;”bij ons staan de doelen vast’’ en ”we spelen op een heel veld” keek Lars de leider aan met een blik van; ”dat weten ze echt wel’’. Toch bleek dit niet helemaal door te dringen tot de dienstdoende moordrechtse commissaris en na een klein discussietje,met oudewaterse overtuiging, werd het hem toch duidelijk. Na te zijn omgekleed in de zevende kleedkamer, wilde de coach de wedstrijdbespreking gaan houden. Hij keek naar tien hoopvolle gezichten en vroeg de leider waar de andere drie waren. Een blik buiten de kleedkamer leerde, dat deze drie de assistent trainer hadden gevolgd en zodoende een iets slomere tred hadden aangenomen. Tussen de twee in gespeelde oefenwedstrijden, had de assistent wederom getracht om met zijn zoon te voetballen. Een goede volger van de JO13-1 denkt dan gelijk terug aan de blessures van zijn zoon. Dit keer had hij de spelers gespaard, maar helaas wel zichzelf beschadigd en geblesseerd. Bij de training, ruim drie weken geleden, had hij een achillespees gescheurd en was de dag erna al geopereerd. Twee weken geleden trok hij in zijn rollende stoel nog de sporen in het veld en nu strompelde hij zichzelf voort met krukken.

Ten tijden dat de tactische uitleg door de coach werd uitgesproken, kon iedereen omkleden. Gelukkig had Moos zijn tenue ook weer gevonden en was Jacob deze morgen wel op tijd wakker geworden. Hierna kon op het hoofdveld aan de warming up begonnen worden. Nadat ook Gio hierbij had aangesloten, werd ontdekt dat de toplaag van, het door mollen geteisterde, veld nog net niet ontdooid was. Hiervoor had het vrouwelijk deel van het team zichzelf voorzien van paarse handschoenen, wat volgens de vlagger niet helemaal matchte bij de oudewaterse outfit. Het was om de tegenstander uit het spel te halen, merkte zij zelf op. Met Diederik op doel werd de wedstrijd vol overgave aangevangen. Vanwege de ijzige ondergrond stuiterde de bal regelmatig vreemd op. De achterhoede had de boel goed onder controle en op het middenveld werd ook goed strijd geleverd. Moos had de eerste kans voor de geelbuiken. Hij zag zijn schot van een stap of twintig helaas een meter aan de verkeerde kant van het vijandelijke doel over de achterlijn gaan. De talenten zette meer pressie en halverwege de eerste helft was er een verre ingooi van Max op Daan. De naar links uitgeweken spits passeerde op de linkerkant zijn man en gaf met het welbekende chocolade been voor. Via Gio kwam de bal voor de voeten van Zegert. Zijn schot spatte uiteen op de bovenkant van de moordrechtse dwarsligger. Vijf minuten voor de rust werd er voorin goed gestoord, waardoor Moos zijn tweede schot kon wagen. Dit keer was de keeper hem te machtig en kon zijn poging keren.

Terwijl de limonade werd opgedronken, was de analyse van de eerste helft te horen. Ook ging Finn, in tegenstelling tot bij de moordrechtse thuiswedstrijd, weer rond met de koekjes. Er werd redelijk gespeeld, maar in de afwerking kon het wederom beter. Van de kansen konden er echt wel een paar gescoord worden, viel in kleedkamer zeven te horen. Nadat de puntjes op de ï gezet waren, is manke Aldo vergeten om met de gebruikelijke doping langs gegaan. Desondanks kon er toch wel aan de tweede helft begonnen worden.

Al na twee minuten werd er goed druk gezet door Daan na een korte uittrapvariant van de moordrechtse keeper. Jacob kwam, door ook goed mee te storen, in balbezit. Met een schijnbeweging was ook de keeper gezien en tikte hij de nul – één binnen. Drie minuten later werd Daan door het midden alleen op de keeper afgestuurd. Hij speelde de bal echter iets te ver voor zich uit en kon de punter die volgde niet langs de keeper krijgen. In de zevende minuut viel al de derde oudewaterse kans deze tweede helft te noteren. Een steekballetje tussen twee tegenstanders door, zette Jacob redelijk vrij. Hij paste naar de op rechts vrij staande, ingevallen Finn K. Hij schoot op het doel en zag dat de keeper redding bracht. Op het middenveld hadden Wessel en Finn D de touwtje in handen. Als er dan iemand door kwam waren Max en de Semmen er op tijd bij om de bal weg te werken. Fleur was helemaal in goeden doen en stond goed haar mannetje. Uit een corner diep in de tweede helft viel de beslissing. De bal werd door Finn D terug op Max gelegd. Zijn schot werd geblokt en kwam bij de vrijstaande Finn K terecht. Na een goede aanname, lag hij het leder met grote precisie in de verre linker onderhoek. In de slot minuut was er , nu wel met de handen, nog een goede redding van Diederik. Na een uur met goede strijd vond de scheidsrechter dat hij genoeg genoten had en floot hij de wedstrijd af.

In de veldbespreking na afloop vielen de blije gezichten op. De trainer sprak over vele goede momenten. Er was goed gestreden en dat heeft de overwinning opgeleverd. Na afloop van de wedstrijd werd iedereen in de kleedkamer door Finn van Dam nog getrakteerd op een lekker zakkie chips. Dit vanwege zijn aankomende verjaardag. De komende twee weken is er geen competitie. Toch zitten de talenten niet stil. Volgende week spelen de talenten thuis tegen de toppers uit 010 zuid. De wedstrijd begint om elf uur.