Vorige week werd goed gevoetbald maar het lukte allemaal net niet… dus deze week was ons 1e team (ex-B1) tot de tanden toe gewapend. En dat nog wel tegen de 96-jarige Excelsior, overigens een erg sportief team met een dito coach (met een tikkeltje van Gaal-alure). Gezegd moet worden dat het Rotterdamse team niet voor de poes was en we dachten dat het voor ons een fikse kluif zou moeten worden.

Aanvankelijk kabbelde het spel heen en weer bij wijze van terreinverkenning. Opvallend was de goede wisselwerking tussen Dyron en Jesse; Jesse heeft in de eerste helft ongeveer 12,258 km gelopen. Quicksilver Dyron ondernam na 10 minuten een geweldige rush en zette de 1-0 op het denkbeeldige scorebord.
Toch ging Excelsior steeds duidelijker op onze helft spelen, maar wist niet door te drukken. Na een kwartier een counter van onze mannen met een mooie aanval had Jasper de bal voor het intikken: 2-0, een ietsje tegen de verhouding in.

Onze verdediging met captain Mark, het teamvoorbeeld, Diederik, Jesse en Floris stond als een (Waardse) dijk en vooral Diederik wist de goede spits van Excelsior een denkbeeldig kopje kleiner te maken alsof hij Virgil van Dijk nabootste. Weer een goede counter van de FC en dit keer zette Nick H., de spits, goed door en bracht met een voortreffelijk schot de score op 3-0. Overigens liep hij 12,257 km in de eerste helft. Remco speelde goed, doch werd geconfronteerd met veel balverlies, waardoor de stand nog hoger had kunnen zijn.

Tevreden gingen coaches en spelers aan de thee. Coach Onno sprak –na de rust- de prognose uit dat er nog wel 3 doelpunten bij konden komen, voorzichtig en diplomatiek als hij is, uitte hij zich niet bij welk team deze zouden vallen, maar ja, een coach heeft altijd gelijk, zelfs bij zijn ongelijk.
De 10 minuten na de pauze was een periode van veel balverlies, ook aan onze kant, mogelijk was er een stukje nonchalance ingeslopen. Invaller Haroune zorgde nog voor een bijna-doelpunt, maar die tellen helaas niet, ook niet voor de helft.

Hierna begon de wedstrijd bijna te kantelen. Een slordigheidje in onze prima defensie leidde tot 3-1, meteen gevolgd door een ruggenprikje van onze kant en hierdoor een pingel voor de tegenpartij. De coach sprong even uit zijn vel. Op ongelooflijke wijze werd de -goed genomen- 11-meterschop door Tim gestopt, zodat het kantelproces ook meteen werd gestaakt.

Excelsior was aangeslagen maar bleef knokken ondanks de superieure tegenstander. Dat alles kon niet voorkomen, dat Jasper zijn 2e erin tikte en de wedstrijd afrondde met een onhoudbarekogel in de hoek, waarmee een mooie eindstand in de boeken kwam van 5-1 voor de rood-witte brigade. Het enige dat nog niet helemaal klopte was het samenspel… het leidde vaak tot balverlies, maar de werklust en collegialiteit was prima.
Wij kijken reikhalzend uit naar de volgende pot, ons team heeft potentie en kan hoog eindigen, zelfs op de allerhoogste plek.

Opa Leo