Vechtlust FC Oudewater niet beloond

EDO (U) – FC Oudewater 3-1

Aan de hondstrouwe Oudewaterse supporters zou het vandaag zeker niet liggen. Zoals immer waren er weer tientallen meegereisd, zelfs de ooit naar de Waddeneilanden “geemigreerde” Oudewaterse erevoorzitter Fred Faber gaf acte de présence.

Als er ooit een wedstrijd twee gezichten had, dan was dat wel de uitwedstrijd van FC Oudewater tegen het dit Utrechtse EDO. Waar de thuisploeg in de eerste helft het spel bijna volledig op de helft van FC Oudewater wist te spelen door de ploeg als een harmonica te laten aansluiten terwijl het middenveld voor de opbouw zorgde, liet de tweede helft een totaal ander beeld zien. Toen kwamen de mannen van Remco de Rijk die tegen een 2-0 achterstand aankeken in wezen uit hun schulp en wisten zij de Utrechters onder grote druk te zetten. De oogst van deze strijdwijze bedroeg uiteindelijk slechts een treffer en de thuisploeg voegde in de 96^e minuut nog een doelpunt aan hun totaal toe. De ontmoeting begon ruim een kwartier te laat, omdat de slechts over seniorenteams (13 (stuks) beschikkende vereniging nog een wedstrijd hadden lopen op het hoofdveld. Toen scheidsrechter Hendrikx het beginsignaal had laten klinken was de eerste de beste mogelijkheid voor FC Oudewater. De door Lars Janmaat in de diepte gestuurde Thomas Hoogenboom liet zich echter de kaas van het brood eten en zag zijn inzet geblokkeerd door een Utrechtse verdediger. Een minuut nadien was de achterstand een feit nadat EDO een aanval over de linkerflank door Jim Hogervorst bekroond zag worden; 0-1 (4^e min). De thuisploeg heerste vanaf dat moment op alle fronten.

Meer fysiek

Fysiek waren zij sterker en dat voordeel buitten zij dan ook tot op de grens van het toelaatbare uit. Zowel Sjoerd Wiltenburg als Thomas Hoogenboom zouden er de dupe van worden en zich moeten laten vervangen door respectievelijk Marc Oosterwijk en Jur Anbergen. Hoekschoppen en vrije trappen daalden in het zestienmetergebied voor Arnold de Ruijter neer. Die liet zich echter van zijn goede kant zien en trad handelend op met onder andere een correcte sliding op de verste punt van de zestien en kwam als winnaar uit de strijd in een een-op-een met de snelle linkerspits van de gastheren. Zijn evenknie, Legemaate, deed dat in de 31^e minuut ten opzichte van spelverdeler Lars Janmaat. Het was een FCO-momentje te midden van de overheersende wijze waarop EDO de wedstrijd in de hand had. Bij Oudewater waren de individuele acties vaak nog wel op peil maar werden de passjes aan medespelers heel eenvoudig door de Utrechtse verdedigers onderschept en als inleiding voor een nieuwe aanvalsopzet benut. De heldenrol die Arnold de Ruijter aan het creëren was, liep in de 10 minuten voor de rust een kleine deuk op. Bij het hervatten van het spel speelde hij de bal pardoes in de voeten van EDO‘er Ties van den Eijnde en die wist daar wel raad mee; 2-0. Deze stand was in wezen een correcte afspiegeling van de krachtsverhoudingen en dat deze stand er bij de rust nog stond was een mirakel. Voor FCO kon tot aan de rust een tweetal hoekschoppen worden genoteerd, waarvan de laatste een dood in het doelgebied vallende bal te zien gaf. De thuisclub volhardde in het niet benutten van scoringsmogelijkheden, Zo lieten zowel Nijenhof als Den Daas doelrijpe kansen aan zich voorbijgaan. FC Oudewater leefde nog.

Ontketend

De sobere gezichten van de FCO-aanhang tijdens de pauze verdwenen al heel snel. Sebastiaan Evers kon in de 46^e minuut zijn actie niet voltooien en in de nasleep van de eerste hoekschop na de hervatting schoot verdediger Micha Hulst van afstand op de deklat boven Legemaate. Een doelpunt van Evers leverde geen doelpunt maar een gele kaart op wegens hands. De gastheren hadden geen antwoord op de Oudewaterse dadendrang waarbij alles uit de kast gehaald werd. De reeks hoekschoppen zou de teller laten oplopen tot   elf en dezelfde helft van het veld waar voor de rust was gespeeld werd de tweede helft het strijdtoneel. Met EDO in de verdedigende rol. In de 53^e minuut leverde een hoekschop van Bart Griffioen de aansluitingstreffer op door een kopbal van de ingevallen Willem la Lau; 2-1. Alles was opeens weer mogelijk. Griffioen schoot over, la Lau raakte vervolgens de lat en Jur Anbergen noopte doelman Legemaate tot een vervaarlijke uitloopactie aan de rand van de zestien. Bart Griffioen begon ouderwets te soleren en nog meer aanvalskracht werd in het veld gebracht door aanvoerder Van der Neut te laten wisselen voor Tim Goes.

Aanval na aanval

De ene na de andere aanval rolde in de richting het doel van de Utrechtenaren die zich noodgedwongen moeste beperken tot wat countertjes. Met nog een kwartier van de reguliere speeltijd voor de boeg was de gelijkmaker wel heel dichtbij toen Willem la Lau de bal tegen de linkerpaal schoot en drie minuten later kreeg de naar voren getrokken laatste verdediger Bram Noordman ook plotseling een mogelijkheid zijn team langszij te brengen. De bal verdween van dichtbij over de lat. Ook Lars Janmaat zat het niet mee. Zijn diagonaal geschoten afstandspoging vond doelman Legemaate op zijn weg die de redding van de middag voor zijn rekening nam. De corner was een schrale troost. Langs de lijn weerklonk niettemin de waardering van de Oudewaterse supporters die zich laafden aan de inzet die door hun mannen werd gepleegd. De blessuretijd duurde ruim zes minuten en ook daarin werd nog vol vuur geacteerd. Dat leverde twee gele kaarten op voor de FCO’ers Anbergen en Janmaat en een rode voor de Utrechtse maker het openingsdoelpunt, Hogervorst. Uiteindelijk viel er toch nog een doelpunt, maar dat was voor de thuisploeg die invaller Hidde de Roo doelman De Ruijter met een fraai afstandsschot zag verrassen; 3-1. (94^e min). De teleurstelling aan Oudewaterse zijde was zichtbaar, maar bij menig supporter overheerste de waardering voor zoveel strijdlust.