Aan het einde van de negentiende eeuw kwam de Eerste Feministische Golf op. Doelen van deze feministische beweging waren voornamelijk vrouwenkiesrecht en toelating van vrouwen tot het hogere onderwijs. Een naam die hieraan verbonden is, is Aletta Jacobs. Aletta Jacobs was in 1871 de eerste vrouw die aan een universiteit mocht studeren. Dit was aan dezelfde Universiteit van Groningen, die nu berispt is voor discriminatie. Voor die tijd waren universiteiten en ook de meeste scholen slechts toegankelijk voor jongens. Anna Maria Schuurman had ooit wat colleges mogen volgen aan de Universiteit van Utrecht. Ze moest hierbij wel achter een gordijntje zitten, om ervoor te zorgen dat de mannelijke studenten niet werden afgeleid. Aletta Jacobs begon aan haar studie geneeskunde en in 1878 legde zij met succes haar artsexamen af. Hierop werd zij de eerste vrouwelijke arts en in 1879 promoveerde zij zelfs. Jacobs zette zich ook in voor het vrouwenkiesrecht. Het duurde echter tot 1919 voor het vrouwenkiesrecht werd ingevoerd. Drie jaar later volgde de eerste stembusgang van de vrouwen in Nederland. Tot een wetswijziging in 1956 was een gehuwde vrouw in Nederland niet handelingsbekwaam. Dit betekende dat gehuwde vrouwen niet zelfstandig een overeenkomst konden afsluiten. Alleen met medewerking van haar echtgenoot kon een vrouw rechtshandelingen verrichten. In de jaren zestig, zeventig en tachtig van de twintigste eeuw beleefde het feminisme een tweede opleving. Er was onvrede ontstaan onder vrouwen in de samenleving. Er werd verondersteld dat vrouwen voldoening haalden uit hetgeen haar man en kinderen bereikten. Onder vrouwen ontstond echter steeds meer de neiging om zichzelf te ontplooien en de drang om mee te doen in de maatschappij. In 1968 werd hierop het platform Man Vrouw Maatschappij (MVM) opgericht. Hieruit ontstonden verschillende feministische groeperingen, waarvan de Dolle Mina’s wellicht de bekendste is. De feministen tijdens de Tweede Feministische Golf hadden meerdere doelen voor ogen. Zo wilden zij de deelname van vrouwen aan het arbeidsproces vergroten en een hierop volgende herverdeling van de huishoudelijke taken. Vrouwen zouden hierdoor economisch zelfstandiger worden en een gelijkwaardige positie in de maatschappij verwerven.

Een ander doel was seksuele vrijheid en het hierbij horende uitbannen van seksueel geweld en vrouwenmishandeling. Het resultaat van deze opkomst van het feminisme was onder meer de invoering van het recht op abortus in 1980. Daarnaast kwamen vrouwenrechten onder de aandacht en werden er instellingen zoals het Blijf van mijn lijf-huis opgericht. Er ontstond veel aandacht voor het onderwerp en als gevolg hiervan ontstonden op universiteiten specialisaties in bijvoorbeeld vrouwengeschiedenis en genderstudies.  Vanaf de jaren negentig van de twintigste eeuw kwamen er stromingen op die zich benoemden tot derde feministische golf. Binnen deze stroming wordt de focus gelegd op zelfontplooiing. Dit feminisme wordt gedreven door de vele nieuwe culturen die in Nederland samenkomen. In sommige van deze culturen hebben vrouwen geen gelijke rechten. Ayaan Hirsi Ali is een voorbeeld van een feminist uit deze derde golf. Veel landgenoten vinden dat deze emancipatiegolven veel te ver door zijn geslagen.

Ook bij ons geliefde FC Oudewater zien we die tendens. Van oudsher was de voetbalclub een exclusieve plek voor mannen om zichzelf te kunnen zijn en bij het genot van een biertje en rokertje even de dagelijkse beslommeringen en gezeur van moeders de vrouw te kunnen vergeten. Jan met de pet en zijn baas die met zijn hoge hoed en zwarte paraplu bijna hand in hand gezamenlijk hun club aanmoedigden. Achter de bar mochten de dames zwijgend de koffie en thee inschenken en de flessen Oranjeboom en Coca Cola serveren. Wat een mooie tijd was dat mannen! Tegenwoordig lijkt het voetbal het laatste bolwerk voor mannen dat door het zwakke geslacht dreigt te worden overgenomen. De velden worden overspoeld door gillende en kirrende dames, die met hun krakkemikkerige motoriek en techniek ons geliefde spelletjes proberen te annexeren. Aan de bar – de plek waar wij vroeger ongestoord konden kletsen over wat ons beroerde – zijn we ook al niet meer veilig. Spelers die rustig hun biertje willen tappen en stoere praat willen verkopen over bijv. hun bedprestaties worden regelmatig tot de orde geroepen door de “leiding”. Dat deze bestaat uit vrouwen hoeft uw schrijver niet uit te leggen. In de kantine-keuken – ook al zo’n oermannelijk domein – zwaaien tegenwoordig ook al de dames de scepter. Afgelopen zaterdag bereikte de vierde feministische golf zijn hoogtepunt. Het was Super Saterday en de dames zouden wel eventjes laten zien wat feesten is. Kosten nog moeite werden gespaard om het de dames naar de zin te maken. Er was speciale drank voor de vrouwen, de gezellige stamtafels waar de oudere heren wekelijks hun biertje komen drinken werden bruut verwijderd en de muziekkeuze was speciaal aangepast aan de dames.

Op de vele aankondigingen werd zelfs gesproken van vunzige deuntjes. Een wel zeer doorzichtige manier om te testen of de gades van de feministen niet over de schreef zouden gaan. Terwijl de kantine volliep met kortgerokte, strakgeblousde dames in de vroege overgang, stonden de mannen stilletjes en preuts in de hoek te wachten wat komen ging. Volgens de organisatie van het festijn – ook al geregeerd door dames – zou er een spetterend dansspektakel te zien zijn, die ons mannen van de hangtafels zou blazen. Nee, de aanwezige vrouwen zouden ons wel even laten zien wat écht feesten is. Weg met dat gezuip en geleuter: dansen zullen jullie! Na twee uur de boel aangekeken te hebben wachtten de veteranen, die eigenhandig heel stoer toch een stamtafel hadden geconfisceerd, nog steeds op het aangekondigde spetterende bal. Tegen half zeven liepen de aanwezige alfamannetjes teleurgesteld richting buffet en gingen daar maar op zoek naar de beloofde “lekkere hapjes”. Echter, ook daar was het vuur allang gedoofd en kon men het doen met een stuk leverworst en kaas van de Jumbo. Een typisch gevalletje van heet in de mond, maar koud in de kont, lieten sommige hitsige veteranen na afloop weten. Deze week is er de jaarlijkse ledenvergadering en wij zijn benieuwd wanneer het bestuur eens gaat ingrijpen. Het wordt hoog tijd dat deze feministische golf een halt wordt toegeroepen en het voetbal weer terug geeft waar het hoort: bij de man!

Een zestal uren eerder traden de veteranen aan tegen Sportlust uit Woerden. Ook nu moesten we het zonder goalie Martien Kwakernaak doen en hoewel Martin van Vliet hem met heel zijn ziel en zaligheid verving, was er tegen dit stugge Sportlust geen eer te behalen. Zelfs met een – volgens eigen zeggen – herboren Kees v.d. Stok  weer eens in de gelederen konden we geen potten breken. Na de 0-3 nederlaag  onder leiding van de uitstekend fluitende Fred den Hollander bleken spelers als Cees den Butter, Leo de Wit en Martin de Waal te veel bezig te zijn geweest met het feest wat nog moest komen. Harry was er zelfs helemaal niet en was bij de dames om toe te zien dat zij zich niet te veel zouden geven tijdens de wedstrijd. Onze Oudewaterse Fred Astaire zou zeker op het dansfestijn met een aantal jonge dames wel een foxtrotje wagen, dachten we bij het omkleden in kleedkamer 11. Zonder een spoor van schaamte legden de FCO-oudjes de Woerdenaren geen strobreed in de weg en liepen ondanks de nederlaag huppelend en breed grijnzend richting de dansvloer. Dat één en ander heel anders zou verlopen heeft u kunnen lezen.